«το "επιτελικό κράτος" φόρεσε ποδιά σφαγέα»
«το "επιτελικό κράτος", αντί να σταθεί σαν γιατρός στο πλευρό του ασθενή, στέκεται σαν σφαγέας πάνω από το μαντρί.»
Η ευλογιά στα αιγοπρόβατα δεν χτύπησε μόνο τα κοπάδια· χτύπησε μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων. Χιλιάδες κτηνοτρόφοι της Θεσσαλίας και της Καρδίτσας βλέπουν τη δουλειά μιας ζωής να σβήνει μέσα σε λίγους μήνες.
Όμως η μεγαλύτερη πληγή δεν είναι η αρρώστια — είναι η διαχείρισή της.
Όταν πριν λίγο καιρό έλεγα πως η κρίση που προκάλεσε η ευλογιά των αιγοπροβάτων δεν ήταν μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά ο καθρέφτης μιας υπαίθρου που μαραζώνει, κάποιοι θεώρησαν την προειδοποίηση υπερβολική. Τότε μιλούσα για σχέδιο. Σήμερα, απαιτείται λογοδοσία.
Δεν είναι ο ιός που ξεκλήρισε τα κοπάδια· είναι η αδιαφορία που ρήμαξε τους ανθρώπους.
Γιατί το κράτος, αντί να σταθεί σαν γιατρός στο πλευρό του ασθενή, στάθηκε σαν σφαγέας πάνω από το μαντρί.
Με τη δροσιά του γραφείου και την ψυχρότητα του κανονισμού, αποφάσισε ποια ζώα θα σωθούν και ποια θα θυσιαστούν — χωρίς σχέδιο, χωρίς λογοδοσία, χωρίς αίσθηση του τι σημαίνει να χάνεις το βιος σου. Και το έκανε αυτό όχι μία φορά, αλλά μήνες τώρα, με τρόπο που μοιάζει περισσότερο με εκδοροσφαγή της υπαίθρου παρά με προστασία της.
Στην Καρδίτσα, στα Φάρσαλα, στον Αλμυρό, κι αλλού στη Θεσσαλία και σ όλη τη χώρα, οι στάβλοι άδειασαν. Όχι επειδή ο ιός δεν μπορούσε να ελεγχθεί, αλλά επειδή το κράτος δεν μπόρεσε να συντονιστεί. Οι άνθρωποι που έπρεπε να προστατευτούν βρέθηκαν στο στόχαστρο, κι εκείνοι που έπρεπε να ελεγχθούν κρύφτηκαν πίσω από χαρτιά, εγκυκλίους και «αρμοδιότητες». Έτσι, ο κτηνοτρόφος τιμωρήθηκε δύο φορές: μία όταν έχασε το κοπάδι του, και μία όταν κατάλαβε πως κανείς δεν θα τον αποζημιώσει δίκαια.
Η εικόνα είναι σκληρή: μαντριά σιωπηλά, ζώα θαμμένα, άνθρωποι με μάτια που δεν κοιτούν πια το μέλλον. Κι όμως, για το κράτος, όλα αυτά καταγράφονται απλώς σαν «διαχείριση κρίσης». Σαν να μην πρόκειται για ζωές, αλλά για αριθμούς σε έναν πίνακα.
Κι ενώ η ύπαιθρος αιμορραγεί, η πολιτική ηγεσία
φωτογραφίζεται ανάμεσα σε κολακείες, υποσχέσεις και "σχέδια δράσης" που δεν
φτάνουν ποτέ στα μαντριά.
Ένα κράτος που φορά ποδιά σφαγέα και γραβάτα τεχνοκράτη — αυτό είναι το
πορτρέτο της εξουσίας που αντιμετωπίζει τη γη σαν λογιστικό φύλλο και τους
ανθρώπους σαν αναλώσιμους.
Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται άλλο "οίκτο από μακριά". Χρειάζεται παρουσία, σχέδιο και σεβασμό. Γιατί ο κτηνοτρόφος δεν ζητά χάρη — ζητά να πάψει να θυσιάζεται στο βωμό της αδιαφορίας.
Η ποδιά του σφαγέα πλένεται εύκολα· τα χέρια της πολιτείας όχι.
tags:
#Καρδίτσα #ΟΠΕΚΕΠΕ #ΕΛΓΑ #Αγρότες #Θεσσαλία #επιτελικό_κράτος #Κτηνοτροφία #Κανονικότητα #Ευλογιά
Links αναφερόμενων δημοσιευμάτων: