«Οι αριθμοί του “ΗΛΙΟΣ” φωτίζουν το σκοτάδι των συντάξεων»

Όταν η «βιωσιμότητα» γίνεται συνώνυμο της κοινωνικής αδικίας

Οι αριθμοί του Υπουργείου Εργασίας μίλησαν – και, δυστυχώς, επιβεβαίωσαν το πιο ζοφερό σενάριο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΗΔΙΚΑ για τον Αύγουστο του 2025, η μέση κύρια σύνταξη στην Ελλάδα δεν ξεπερνά τα 778 ευρώ καθαρά, ενώ περισσότεροι από τους μισούς συνταξιούχους (55%) ζουν με κάτω από 1.000 ευρώ. Και περίπου ένας στους τρεις με μόλις 600 ευρώ.

Αυτή δεν είναι «μεταρρύθμιση»· είναι η στατιστική αποτύπωση μιας συνταξιοδοτικής φτώχειας που επεκτείνεται μεθοδικά εδώ και μια δεκαετία. 

Είχα γράψει ήδη από την άνοιξη πως το «όραμα» της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό συνοψίζεται στο τρίπτυχο: δουλειά ως τα βαθιά γεράματα – σύνταξη πείνας – και επίσημη αδιαφορία. Τα νέα στοιχεία της ΗΔΙΚΑ απλώς βάζουν τη σφραγίδα της πραγματικότητας σε αυτό που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι κάθε μήνα: λογαριασμοί που δεν πληρώνονται, φάρμακα που κόβονται, παιδιά και εγγόνια που στηρίζονται από ανθρώπους των 700 ευρώ.

Το πιο ανησυχητικό, όμως, δεν είναι μόνο το χαμηλό ποσό, αλλά η αδικία ανάμεσα σε συνταξιούχους δύο ταχυτήτων: του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Οι δεύτεροι λαμβάνουν, κατά μέσο όρο, 39% χαμηλότερες συντάξεις, γεγονός που αποδεικνύει ότι το ίδιο το κράτος αναπαράγει ταξικές διαφορές ακόμη και στην τρίτη ηλικία.

Πίσω από τους αριθμούς κρύβεται μια πολιτική επιλογή. Η επιλογή να διατηρηθεί ο μηχανισμός της «προσωπικής διαφοράς» που εξαϋλώνει κάθε αύξηση. Η επιλογή να κρατηθεί σε ισχύ ο υπολογισμός της ανταποδοτικής σύνταξης με βάση όλο τον εργασιακό βίο – ένας κανόνας που καταδικάζει τις νεότερες γενιές συνταξιούχων, εκείνους που έζησαν τις μνημονιακές περικοπές και τους μισθούς των 600 ευρώ, σε συντάξεις αναλογικά ίδιας μιζέριας. 

Και μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση μιλά για «βιωσιμότητα». 

Αλλά ένα ασφαλιστικό σύστημα που "επιβιώνει" καταργώντας την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του, δεν είναι βιώσιμο – είναι απλώς απάνθρωπο. Δεν υπάρχει βιωσιμότητα χωρίς δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει προκοπή όταν η χώρα μετατρέπεται σε «Βουλγαρία των Βαλκανίων» για τους συνταξιούχους της.

Αν κάτι δείχνουν τα στοιχεία της ΗΔΙΚΑ, είναι πως η Ελλάδα έχει πάψει να τιμά την εργασία και τη συνέπειά της

Η σύνταξη δεν είναι επίδομα· είναι το δικαίωμα του πολίτη να ζήσει με αξιοπρέπεια μετά από δεκαετίες δουλειάς.

Η Ελλάδα οφείλει να ξαναχτίσει το κοινωνικό της συμβόλαιο. Να βάλει μπροστά τον άνθρωπο και όχι τους πίνακες, τη δικαιοσύνη και όχι τη λογιστική.

Γιατί ένα Κράτος που δεν σέβεται τους συνταξιούχους του, παύει να έχει μέλλον.

Διαβάστε επίσης: