«Λίμνη Σμοκόβου: από υδροφόρος ζωής… δεξαμενή κοροϊδίας»
Μνημείο Πολιτικού Θεάτρου !
Δύο χρόνια συμπληρώνονται την Δευτέρα 8/12/2025 από τα «πανηγυρικά» εγκαίνια του έργου ύδρευσης της Ανατολικής Καρδίτσας από τη Λίμνη Σμοκόβου. Μια τελετή που έμεινε στην ιστορία όχι ως στιγμή προόδου, αλλά ως Μνημείο πολιτικού θεάτρου.
Στις 8 Δεκεμβρίου 2023 κόπηκαν κορδέλες, πατήθηκαν κουμπιά και «έτρεξαν» τα δελτία Τύπου. Το μόνο που δεν έτρεξε ήταν το νερό. Γιατί είναι εύκολο να εγκαινιάζεις ένα έργο 43 εκατομμυρίων ευρώ. Το δύσκολο είναι να φροντίζεις να λειτουργεί.
Το έργο δεν γεννήθηκε χθες. Σχεδιάζεται από το 1997 και εντάχθηκε για χρηματοδότηση το 2011, όταν ο Σύνδεσμος Σμοκόβου – στον οποίο είχα την τιμή να προεδρεύω – κατάφερε να βάλει σε δρόμο υλοποίησης μια διεκδίκηση δεκαετιών. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος: 42 χωριά να αποκτήσουν επιτέλους ποιοτικό πόσιμο νερό, αντί των γεωτρήσεων με υψηλές συγκεντρώσεις νιτρικών. Αντί γι' αυτό, σήμερα έχουμε ένα έργο εγκαινιασμένο … αλλά ανενεργό.
Δύο χρόνια μετά, παραμένει εκτός λειτουργίας. Οι βλάβες υπάρχουν. Οι παρατάσεις συνεχίζονται. Ο φορέας λειτουργίας αγνοείται. Το νερό παραμένει υπόσχεση.
Δίπλα ακριβώς όμως υπάρχει και το «δίδυμο» έργο: το κλειστό αρδευτικό δίκτυο από τη Λ. Σμοκόβου. Εδώ και χρόνια δεν κατασκευάζεται – απλώς «επικαιροποιείται». Μελέτη πάνω στη μελέτη, φάκελος μέσα στον φάκελο, εξαγγελία πάνω στην εξαγγελία. Οι αγρότες περιμένουν νερό· οι πολιτικοί … ωρίμανση μελετών.
Έτσι η ίδια η Λίμνη Σμοκόβου – έργο τεράστιας αξίας – έχει καταντήσει σύμβολο πολιτικής αναξιοπιστίας. Κατασκευάστηκε για ύδρευση και άρδευση και κατέληξε να υπηρετεί την επικοινωνία. Η ευθύνη είναι καθαρά πολιτική.
Όταν ο Πρωθυπουργός εγκαινιάζει έργο που δεν λειτουργεί, δεν πρόκειται απλώς για άστοχη στιγμή· είναι θεσμική ελαφρότητα. Και όταν το τοπικό πολιτικό προσωπικό ενδιαφέρεται περισσότερο για το «φαίνεσθαι» παρά για την ουσία, τότε το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό· είναι βαθιά πολιτικό.
Και το πιο πικρό; Η Λίμνη Σμοκόβου σήμερα βρίσκεται σχεδόν στον πάτο της. Όχι μόνο από την ξηρασία, αλλά από την άναρχη, αντιπεριβαλλοντική χρήση του νερού, αφού το κλειστό αρδευτικό δίκτυο «βάλτωσε» στις μελέτες και στις «επικαιροποιήσεις».
Φτιάξαμε ένα έργο ζωής και το στεγνώνουμε με τα ίδια μας τα χέρια.
Αυτή δεν είναι αστοχία. Είναι χαρακίρι. Είναι πολιτική αδιαφορία και αναξιοπιστία.
Και αν δεν αλλάξει τίποτα, οι ίδιοι που πανηγύριζαν δίπλα στον Πρωθυπουργό θα παραμείνουν οι κύριοι υπεύθυνοι για κάθε σταγόνα νερού που δεν φτάνει στους πολίτες — και για κάθε υπόσχεση που έμεινε στα χαρτιά.
Ως τότε, η Λίμνη Σμοκόβου θα παραμένει δεξαμενή κοροϊδίας!
Links σχετικών δημοσιευμάτων: