Ανεργία χωρίς δουλειές, αριθμοί χωρίς αλήθεια

Οι δείκτες ανεβαίνουν στα χαρτιά, αλλά η ζωή κατεβαίνει στην πραγματικότητα. 

Δεν είναι απλώς θέμα στατιστικής μεθόδου. Είναι βαθύ πολιτικό ζήτημα.

Όταν η ΕΛΣΤΑΤ εμφανίζει 370.000 λιγότερους ανέργους από τη ΔΥΠΑ, δεν μιλάμε για τεχνική διαφορά. Μιλάμε για συνειδητή επιλογή συγκάλυψης της πραγματικότητας.

Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει την ανεργία. Την εξαφανίζει από τα χαρτιά.

Και την ίδια ώρα, μας λένε ότι «η Ελλάδα πάει ψηλά» και «η Καρδίτσα μπροστά».

Στην πράξη, όμως, χιλιάδες συμπολίτες μας δουλεύουν περιστασιακά, άλλοι περιμένουν το επόμενο πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας, και οι μακροχρόνια άνεργοι απλώς παύουν να υπάρχουν για το σύστημα. Όχι επειδή βρήκαν δουλειά, αλλά επειδή έπαψαν να τους "βλέπουν".

Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης, που στηρίζεται στην παραποίηση, δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Το ίδιο κράτος που εξέθρεψε το αλαλούμ των αγροτικών επιδοτήσεων, της αναξιοπιστίας στις αποζημιώσεις και την αποκατάσταση των πληγέντων από φυσικά φαινόμενα και της αυθαιρεσίας στη δημόσια διοίκηση, δεν έχει καταφέρει ούτε να σχεδιάσει μια ελάχιστη στρατηγική για την απασχόληση, τη στέγη, την ακρίβεια, το δίκαιο κλπ.

Το ερώτημα δεν είναι πόσο ωραία δείχνουν τα στοιχεία. Το ερώτημα είναι πόσο δύσκολη είναι η ζωή.

Και όσο η πολιτική συνεχίζει να μετρά τα πάντα με βάση την εικόνα και όχι την ανάγκη, οι πολίτες δεν θα περιμένουν πια υποσχέσεις. Θα απαιτούν απαντήσεις.