Ηλεκτροσόκ στην αγροτιά – Ρεύμα δεν έχει, λογαριασμό πληρώνει

Το ρεύμα κόβεται. Οι λογαριασμοί έρχονται. Οι ευθύνες χάνονται. 

Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα.
Μπαίνει η καλλιεργητική περίοδος και δεν φτάνουν οι μύριες αγωνίες και φόβοι που κουβαλά ο αγρότης — για το δυσθεόρατο κόστος παραγωγής, το κατρακύλισμα στις τιμές των προϊόντων του, τις απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες που φουντώνουν λόγω της κλιματικής κρίσης, τις καθυστερήσεις των κοινοτικών ενισχύσεων.

Προστέθηκε τα τελευταία χρόνια στην πλάτη του κι ένα ακόμη άγχος: να μη βρεθεί χωρίς ρεύμα την κρίσιμη ώρα. Γιατί άμα τύχει βλάβη, ξέρει καλά τι τον περιμένει. Ούτε πότε θα 'ρθει συνεργείο, ούτε αν θα σωθεί η καλλιέργεια. Μπαίνει το καλοκαίρι, διψάει η γη, και τα αντλιοστάσια νεκρά. Οι αγρότες παίρνουν τηλέφωνα, ξαναπαίρνουν, απελπίζονται — κι η απάντηση είναι σχεδόν πάντα η ίδια: «το 'χει αναλάβει ο εργολάβος». Δηλαδή… περίμενε.

Κι αν για όλα φταίει ο «εργολάβος», τότε η ΔΕΔΔΗΕ τι ακριβώς κάνει; Απλώς παρακολουθεί, εισπράττει και παριστάνει τον «μεσίτη ευθυνών»;

Ο αγρότης δεν έχει καμία σύμβαση με εργολάβο – ούτε του χτυπάει την πόρτα όταν έρθει ο λογαριασμός. Σύμβαση έχει με τον ΔΕΔΔΗΕ. Αυτόν που κάθε μήνα τον πληρώνει, αλλά στην κρίσιμη ώρα, όταν καίγεται ο τόπος, εξαφανίζεται και πετάει το μπαλάκι αλλού. Αυτόν που δεσμεύεται για παροχή υπηρεσιών, αλλά ποτέ για αποκατάσταση.

Μόνο όταν χρωστά ο αγρότης γίνονται όλοι ξαφνικά πολύ οργανωμένοι: τηλεφωνήματα, ειδοποιήσεις, εισηγήσεις για διακοπή. Ακόμα και για 10 ευρώ οφειλή σηκώνεται το σύστημα στο πόδι. Για 10 μέρες χωρίς ρεύμα όμως… ούτε ένας δεν ιδρώνει, ούτε ένας δεν αναλαμβάνει ευθύνη.

Η αδικία είναι πλέον κραυγαλέα. Και οι ευθύνες δεν τελειώνουν στον ΔΕΔΔΗΕ.
Αυτό το χρόνιο ενεργειακό μπάχαλο έχει γίνει καθεστώς. Χωρίς κανέναν να το αγγίζει. Ούτε η ΡΑΕ, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι τοπικοί της εκπρόσωποι.

Μήπως οι βουλευτές του Ν. Καρδίτσας, που ανήκουν όλοι στην κυβερνητική πλειοψηφία – αλλά και ο επί σειρά ετών συντοπίτης Υπουργός – δεν γνωρίζουν την κατάσταση;
Ή μήπως αποτελεί μια βολική συνθήκη απόκτησης εκλογικής πελατείας;

Αυτό εννοούν όταν υπόσχονται σε κάθε προεκλογική επίσκεψη, σε κάθε κάμερα, σε κάθε αγροτική πλατεία — στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής;
Με ποιον τρόπο; Με τα λόγια;

Μ' αυτόν τον τρόπο όμως, ούτε η Καρδίτσα πάει μπροστά, ούτε η Ελλάδα ψηλά.
Το μόνο που «ανεβαίνει» είναι η απόγνωση των αγροτών που βλέπουν την παραγωγή τους να βουλιάζει, παρασέρνοντας μαζί της και την τοπική οικονομία.

Κι όμως, αυτοί οι ίδιοι αγρότες είναι που κρατούν την Ελλάδα όρθια και την Καρδίτσα ζωντανή. Με ιδρώτα, χρέη και πείσμα. Χωρίς φανφάρες.

Αν δεν αλλάξει κάτι τώρα, τότε πότε;
Και αν δεν αντιδράσει η ίδια η τοπική κοινωνία, ποιος θα το κάνει;

Γιατί όταν σιωπά η τοπική κοινωνία, το κενό το γεμίζει η αδικία.